0
0
Psihoterapija je specifičan odnos dve ličnosti, psihoterapeuta i klijenta, koji, kao i većina odnosa, zahteva specifično određenje identiteta oba (ili, u slučaju grupne psihoterapije, više) učesnika. Priroda odnosa u velikoj meri određuje način na koji će se fokusirati identitet učesnika. Tako, u trgovinskom odnosu učesnici određuju svoj identitet na osnovu interesa čiji intenzitet, zajedno sa drugim faktorima (ponuda, potražnja, itd.) određuje parametre odnosa (cenu proizvoda, njegovu dostupnost, uslove pod kojima se transakcija može obaviti, itd.). U odnosu lekara onkologa i pacijenta obolelog od tumora, identitet klijenta se fokusira na karakteristike bolesti (simptome, kliničke nalaze i slične faktore). U psihoterapijskom odnosu, kao i u većini ličnih odnosa, identitet klijenta se fokusira na ličnu priču. Klijent je isto što i njegova lična priča, ili narativ, a karakteristike tog narativa u najvećoj meri predstavljaju materijal sa kojim psihoterapeut i klijent rade da bi postigli terapijski efekat. U tom smislu, psihoterapijski odnos je vrlo blizak ličnim odnosima, u kojima lična priča (uključujući lična osećanja, sklonosti i interesovanja, pored lične istorije) igra ključnu ulogu, važniju i od interesa, i od fizičkih simptoma bolesti ili njihovog odsustva, i od niza drugih elemenata identiteta koji igraju važnu ulogu u drugim, ne-ličnim, odnosima. Upravo stoga, u psihoterapiji se pojavljuje lični „transfer“ i „kontratransfer“, to jest projekcije ličnih odnosa koje klijent (u slučaju transfera) i terapeut (u slučaju kontratransfera) „emituju“ jedan prema drugom.
Za ceo tekst, objavljen u časopisu Theoria za 2017. godinu, kliknite ovde.
Postovani,
Predivan tekst. Mozete li mi preporuciti neku literaturu o vrednostima u psihoterapiji?
Srdacan pozdrav, Nada
Hvala na lepim recima. Dobra knjiga o vrednostima u psihoterapiji je udzbenik Zorana Milivojevica, Emocije. Ima ga po knjizarama. Ili pogledajte Irvina Jaloma: Dar Terapije (The Gift of Therapy). Pozdrav, SPPA.